•شروع مهر سرآغاز ب

بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مهر، ماه بازگشایی مهربانی ها و همزبانی ها- پیشانی گشاده و پرآب و رنگ- لبالب از آگاهی و اشتیاق و امید و آرامش، از فراگیرترین دامنه های دانش و دانایی، فرا می رسد؛ که الهی، برکات و بالندگی ها و برخورداری های آن، بر جان و جهان ما و شما، هماره فزون باد!

عزیزان!

همه موجودی و موجودیت ما، همین فرصتی است که در آنیم. این زمین و زمان، فرصت مطالعاتی و خدا داده یی ست که فراروی دستان و داستان پر فراز و فرود و بلند بالای حیات و هستی مان، فراهم آورده اند؛ و ما، در این میانه وسیع -بی آن که به این نامگذاری ها و عنوان های گذرا، دلی خوش کرده باشیم- در این کلاس و کارگاه دامنه دار و ناپیدا کرانه جهان، هر کداممان، همان اندازه سهم داریم که دیگری...

و «جوانی» – این شیرین ترین پرنده زندگانی- زیباترین و زیبنده ترین فرصت پروازی ست که «انسان» در بستر «جهان» و «زمان» از آن برخورداراست.

جوانی، جوانه زندگی است؛ جوانه های اشتیاق و امید و آرزوهای پویا و پویشگری؛ جوانه های شور و شادی و شوق و شادکامی، جوانه های ایمان و آگاهی و خداخواهی و خداگرایی... و مگر می شود در این فضای فراهم آمده فوران فراوانی ها، تغییر نکرد و تکثیر نشد و جوانه نزد و به برگ و بار ننشست و مهر نورزید و از نو نرویید و به خویشتن خدایی خویش نگرایید و شیرینی پرواز اوجگیرانه رحمت و رضای خدای رحمان را نچشید؟!...

عزیزان،همکاران محترم، دانشجویان عزیز !

اگر که انگیزه و انگیزش داشته باشیم، هر کدام مان -به تنهایی- یک «اتاق فکر» و یک«منبع و معدن پایان ناپذیر» برای دانشگاه و کشور و جهان مان، می توانیم بود.

من، دست من/کمک، زدست شما می کند طلب/ یک دست، بی صداست!...

ای جوان سروقد، گویی بزن/ پیش از آن، کز قامتت، چوگان کنند

پیامبر پاک اندیش و آگاهی بخش ما، تدریس و تعلیم و  دانشجویی و دانش پژوهشی را مادام العمر  می دانست و می گفت: اطلبو العلم،من المهد الی اللحد/ ز گهواره تا گور، دانش بجوی

و در این شیوه شورانگیز، چندان به پیش می تاخت که راه و رسم درآمدن به بهشت را -هم، حتی- جزدانش و دانایی نمی پنداشت: لِکُلِّ شَی ءٍ طَریقٌ، وَ طَریقُ الجَنّةِ الْعِلمُ ! هرچیزی، راهی دارد؛ و راه بهشت، دانش و دانایی ست.

و ما برای درآمدن به بهشت شکوفایی ها و آرامش ها و بالندگی ها، هیچ چاره یی نداریم مگر آن که از در دانش و دانایی درآییم و به تعریف و تعلیم و تصویر و ترسیم تازه تری از آگاهی و شناخت و جست و جوگری/ و دوباره شدن ها برسیم. زندگی، تداوم آگاهی ست. نمی شود آگاه نشد، اما با برنامه و به هنگام و روبه راه شد.

یاد گرفتن، «تغییر کردن» است و یاد دادن: «تغییر دادن» !.